Ang Pinaka Maawain at ang Kanyang Awa ay saklaw ang lahat ng bagay.  

Ang ganap na Makapangyarihan at may Kakayahan na hindi nakakaranas ng pagkapagod o kawalan ng kakayahan.

Ang Nagtataglay ng mga katangian ng Kadakilaan, pagpigil o pagkontrol at pangagasiwa, ang Kataas-taasang Hari at Tagapanagasiwa ng lahat ng mga bagay.

Ang Nakakarinig at Nakakaalam ng lahat ng binibigkas o sinasabi lantaran man o palihim. 

Ang Ligtas o Payapa sa lahat ng kakulangan, pagkababa at kapintasan ng Kanyang mga ganap na katangian. 

Ang ganap na Nakakakita ng lahat, ito man ay malaki o maliit, ang lubos na Nakakakita at Nakakabatid ng lahat at walang anuman ang naiilihim sa Kanya.

Ang Ganap na Tagapagkupkop, Tagapangalaga ng mga biyaya ng ng mga nilikha, nasa Kanya ang Pangangasiwa sa Kanyang mga alipin, at Siya ang Nangangalaga sa Kanyang mga alipin na malapit sa Kanya.

Ang Tagapaglikha ng lahat ng bagay at Siya ang imbentor nito ayon sa Kanyang kagustuhan na walang pinagbasihang mga bagay na nauna.

Ang Banayad at ang Mabait na pinarangalan ang Kanyang mga lingkod, nagpapakita ng awa sa kanila at tinatanggap ang kanilang mga pagsusumamo.

Ang Sapat na nagbibigay sa Kanyang mga alipin ng lahat ng kanilang mga pangangailangan, ang Kanyang mga biyaya ay sapat na at hindi kailangan ng anumang tulong ninuman.

Ang Nagpapatawad sa mga kasalanan ng Kanyang mga alipin at hindi na sila paparusahan sa kanilang mga kasalanang nagawa.

Sinabi ng Allah: “At inyong itaguyod ang pagdarasal.” (Qur’an 2:110)

• Ang pagtataguyod ng Salah ay isinasagawa ito sa paraang isinabatas ng Allah at itinuro sa atin ng Kanyang Sugo  ﷺ.

Sinabi ng Allah: “At magbigay kayo ng Zakah o Obligadong Kawang gawa.” (Qur’an 2:110)

• Inobliga ng Allah ang pagbibigay ng Zakah upang subukin ang pananampalataya ng isang Muslim, pasalamatan niya ang kanyang Panginoon sa mga biyayang kayamanan na ipinagkaloob sa kanya, at tulungan ang mga mahihirap at mga nangangailangan.
• Ang Zakah ay ibinabahagi at ibinibigay sa mga pangkat o uri ng mga taong karapat-dapat bigyan nito. Ito ay obligado sa kayamanan kapag umabot sa sapat na na sukat o bilang. Ibibigay ito sa walong uri ng tao na binanggit ng Allah sa Maluwalhating Qur’an, kabilang dito ang mga dukha at mahihirap.
• Ang pagsasakatuparan nito ay nagpapakita ng habag at awa, nagdadalisay sa kayamanan at pag-uugali ng isang Muslim, nagpapasaya sa mga dukha at mahihirap, at nagpapalakas ng pagmamahalan at kapatiran sa pagitan ng bawat Muslim sa lipunan. Samakatwid, ang isang butihing Muslim ay nasisiyahan sa pagsasakatapuran nito, sapagka’t batid niya na ang pagbibigay ng Zakah ay magdudulot ng kasiyahan sa mga maralita at nangangailangan.
• Ang sukat na pagbibigay na Zakah ng pera Ay 2.5% sa kayamanan na naipon mula sa ginto, pilak, pera at negosyo sa pagbenta at pagbili na ang layunin ay upang kumita; kapag umabot na ang halaga nito sa tamang sukat at lumipas ang isang buong taon ay magiging obligado ang pagbibigay ng zakah nito.
  
• Magiging obligado din ang pagbibigay ng Zakah sa sinumang nagmamay-ari ng mga alagang hayop na may tiyak na bilang tulad ng baka, kamelyo, tupa at kambing, kapag ito ay kumakain ng damo ng mahigit sa isang taon at hindi ito pinapakain ng nagmamay-ari.
  
• Magiging obligado din ang Zakah mula mga yamang-lupa tulad ng butil, prutas, mineral at iba pang yaman kapag ito ay umabot sa tamang sukat.

Sinabi ng Allah: “O kayong mga naniwala, ang Sawm [pag-aayuno] ay itinatagubilin sa inyo tulad ng itinagubilin sa mga nauna sa inyo upang sakali kayo ay matakot [sa Allah nang may tunay na pagkatakot sa Kanya].” (Qur’an 2:110)

• Ang Ramadhan ay ika- siyam na buwan ng Hijri. Ito ang buwan na dinadakila ng mga muslim at binibigyan nila ito ng espesyal na katayuan kumpara sa ibang mga buwan. Ang pag-aayuno sa buwan ng Ramadhan ay kabilang sa mga haligi ng Islam.
• Ang Pag-aayuno sa Ramadhan: ito ay pagsamba sa Allah sa pamamagitan ng pag-iwas sa pagkain, inumin, pakikipagtalik at iba pang nakakasira mula sa pagsapit ng Fajr hanggang sa paglubog ng araw sa buong araw ng mabiyayang buwan ng Ramadhan.

Sinabi ng Allah: “At iniatang ng Allah para sa mga tao ang [tungkuling magsagawa ng] Hajj sa bahay-dalanginan [ang Ka’bah], sa sinumang may kakayahang maglakbay para rito.” (Qur’an 3: 97)

• Ang Hajj ay obligado sa sinumang may kakayahan, isang beses sa kanyang buhay. Para gawin ito, kinakailangan niyang magtungo sa Makkah at sa mga banal na lugar sa natatanging panahon upang isagawa ang mga natatanging mga gawaing pagsamba bilang pagsamba sa Allah ﷻ. Tunay na nagsagawa ng Hajj ang Propeta ﷺ at ang iba pang mga propeta na nauna sa kanya, at ipinag-utos ng Allah kay Ibrahim na manawagan sa sangkatauhan na magsagawa ng Hajj, tulad ng sinabi ng Allah sa Maluwalhating Qur’an: “At ipahayag mo, O Ibrahim, sa sangkatauhan na magsagawa ng Hajj [sa Makkah]; sila ay tutungo sa iyo na naglalakad at may nakasakay sa mga kamelyo; sila ay magmumula sa bawat malayong daanan.”

Sinabi ng Allah: “Ang lahat ng papuri ay sa Allah lamang, Tagapaglikha ng mga kalangitan at ng kalupaan, [Siya ang] lumikha sa mga anghel bilang mga sugo at mayroong mga pakpak, dalawa o tatlo o apat. Lumilikha Siya kung anuman ang Kanyang naisin. Katotohanan, ang Allah ay ganap na may kakayahan sa lahat ng bagay.” (Qur’an 35:1)

• Naniniwala tayo na ang mga anghel ay di nakikitang nilalang. Nilikha sila ng Allah mula sa liwanag, at ginawa Niya silang sumusunod at nagpapakumbaba lamang sa Kanya. 
• Sila ay mga dakilang nilikha na walang nakakaalam sa kanilang tunay na lakas at bilang maliban sa Allah lamang. Ang bawat isa sa kanila ay may mga pangalan at katangian at mga tungkulin na itinalaga sa kanila ng Allah. Kabilang sa kanila ay si Jibril na itinalaga ng Allah sa pagpapahayag ng rebelasyon na Kanyang ibinaba sa Kanyang mga sugo.

Sinabi ng Allah: ‘’Sabihin, [O mga mananampalataya], kami ay naniniwala sa Allah at sa anumang ipinahayag sa amin, sa anumang ipinahayag kina Abraham, Ismael, Isaak, Hakob at sa tribu [asbat], sa anumang [Kasulatang] ipinagkaloob kay Moises at kay Hesus, at sa anumang ipinagkaloob sa mga propeta mula sa kanilang Panginoon. Kami ay hindi nagbibigay ng pagtatangi [o kaibhan] sa pagitan ng sinuman sa kanila, at sa Kanya, kami ay tumatalima [bilang mga Muslim).’’ (Qur’an 2:136)

• Ang matibay na paniniwala na ang lahat ng mga kapahayagan ay salita ng Allah. Mula ito sa Allah na ibinaba sa Kanyang mga Sugo patungo sa sangkatauhan dala ang malinaw na katotohanan. Sa pagpadala ng Allah sa Kanyang Sugo na si Muhammad ﷺ para sa buong sangkatauhan binago ng Allah sa pamamagitan ng batas ni Muhammad ﷺ ang mga naunang mga batas at ginawa ang Qur’an na mangibabaw sa mga naunang mga kapayahagan at pamalit sa mga ito. Sinabi ng Allah: “Walang pag-aalinlangan, Kami ang nagbaba ng Qurân kay Propeta Muhammmad (ﷺ) at walang pag-aalinlangan na Kami rin ang patuloy na mangangalaga nito mula sa pagdaragdag o pagbabawas, o sa anumang kasiraan.” (Qur’an Al-hijr:9)
• Ang maluwalhating Qur’an ang huling kapahayagan ng Allah para sa sangkatauhan, at ang Propeta si Muhammad ang huling sugo at ang Islam ang relihiyon na kinalugdan ng Allah para sa sangkatauhan hanngang sa dumating ang araw ng pagkagunaw, sinabi ng Allah: “Katotohanan ang tanging relihiyon sa paningin ng Allah ay ang Islam lamang.” (Qur’an Al-Imran:19).

Ang mga kapahayagan na ibinaba ng Allah na nabanggit sa Kanyang Aklat ay ang mga sumusunod:

• 1 Ang Maluwalhating Qur’an: ipinadala ito ng Allah kay Propeta Muhamad ﷺ.
• 2 Ang Tawrah: ipinadala ito ng Allah kay Propeta Musa, sumakanya nawa ang kapayapaan.
• 3 Ang Injeel: ipinadala ito ng Allah kay Propeta Eesa, sumakanya nawa ang kapayapaan.
• 4 Ang Zaboor: ipinadala ito ng Allah kay Propeta Dawood, sumakanya nawa ang kapayapaan.
• 5 Ang Suhoof: ipinadala ito ng Allah kay Propeta Ibrahim, sumakanya nawa ang kapayapaan.

Sinabi ng Allah: “At katiyakan, Aming ipinadala sa bawa’t pamayanan ang isang sugo [na nag-aanyaya]: “Sambahin ang Allah [tanging Siya], at iwasan ang [pagsamba sa] mga huwad na diyos.” (Qur’an An-Nahl:36).

• Ito ay ang matibay na paniniwala na ang Allah ay nagpadala sa bawat sambayanan ng Sugo na nag-aanyaya sa pagsamba lamang sa Allah at pagtakwil ng pagsamba sa iba.
• Ang paniniwala na silang lahat ay mga tao lamang na tagapaglingkod ng Allah, sila ay makatotohanan at pinatotohanan, mga mabubuting mga tao at matitino, mga mararangal at dalisay, mga matakutin sa Allah at mapagkakatiwalaan. Mga nag-gagabay at ginabayan, sila ay pinagkalooban ng mga himala ng Allah bilang patunay na sila ay mga tunay na sugo. Kanilang ipinaabot kung ano ang iniutos ng Allah sa kanila, lahat sila ay nasa matuwid na landas at malinaw na katotohanan.
• Katotohanang nagkaisa ang paanyaya ng naunang mga Sugo at ang mga nahuli sa pagpapatupad ng pundasyon ng pananampalataya, na kung saan ito ang paanyaya sa kaisahan ng Allah, sa pagsamba, at paglayo sa gawaing pagtatambal sa Kanya.

Sinabi ng Allah: “Allah, walang diyos [na dapat sambahin] maliban sa Kanya. Katiyakan, kayo ay Kanyang titipuning sama-sama sa araw ng pagkabuhay na muli, na walang alinlangan ang hinggil [sa kaganapan] nito. At sino ba ang higit na makatotohanan sa pagsasalaysay kaysa sa Allah.” (Qur’an An-Nisaa:87)

• Ito ay ang paniniwala sa lahat ng bagay na may kaugnay sa huling araw na ibinalita sa atin ng Allah sa Kanyang banal na aklat at sinabi sa atin ng Propeta Muhammad ﷺ tulad ng kamatayan ng isang tao, biyaya at kaparusahan sa libingan, ang pagbangon muli, ang pagtitipon ng buong sangkatauhan, ang timbangan, ang paglilitis, ang Paraiso, ang Impiyerno at iba pang mga pangyayari sa Araw ng Paghuhukom.

Sinabi ng Allah: “Katotohanang ang lahat ng bagay na Aming nilikha ay may kaukulang tadhanang itinakda.” (Qur’an Al-Qamar:49).

• Ito ay ang paniniwala na ang lahat ng mga nangyayari sa mga nilikha dito sa mundo ay itinakda ng Allah ﷻ at itong mga pagtatakda ay nakasulat na bago pa man likhain ang tao. Ang bawat tao ay may sariling kagustuhan at pagnanais at siya ang totoong kumikilos o gumagawa nito. Ngunit ang lahat ng ito ay hindi lalabas sa kaalaman, sa kagustuhan at kapahintulutan ng Allah.

Ang paniniwala sa Qadar o tadhana ay nababatay sa apat na pantas, ito ay ang sumusunod:

• 1 Ang paniniwala sa pangmalawakang kaalaman ng Allah.
• 2 Ang paniniwala sa pagsulat ng Allah sa “lawhul mahfudh” ng lahat ng mangyayari hanggang sa Araw ng Paghuhukom.
• 3 Ang paniniwala sa kagustuhan ng Allah at Kanyang buong kapangyarihan o kakayahan, kaya’t ang anumang Kanyang naisin ay mangyayari at ang anumang hindi Niya naisin ay hindi mangyayari.
• 4 Ang paniniwala na ang Allah ang Tagaplikha ng lahat ng bagay at wala Siyang katuwang sa paglikha.

Ang paghugas ng kamay ng tatlong beses.

Ang pagmumog ng tatlong beses

Ang madmada (Pagmumog): Ang pagpasok ng tubig sa bibig at pananatili sa loob nito at pagkatapos ay ilalabas ito.

Al-istinsha’q

Al-istinsha’q: Ang pagsinghut ng tubig upang papasok sa ilong.

Al-istinthar: Ang pagsinga ng tubig na ipinasok mula sa ilong

Ang paghugas ng mukha.

Ang mga hangganan ng mukha ng huhugasan ay ang sumusunod:

Kahulugan ng Mukha: Ang bagay na kung saan ay magaganap ang pagharap.

Ang taas: Mula sa tinutubuan ng buhok hanggang sa baba.

Ang lapad: Mula sa tainga hanggang sa kabilang tainga.

Nasasaklaw ang paghugas ng mukha ang lahat ng malilit na buhok sa mukha at ang bayad at idhar.

Bayad: Ang lugar sa pagitan ng earlobe at ng tragus.

Idha’r: Ang buhok na tumubo sa tragus kahilera sa earhole.

Nasasakop din ang paghuhugas ng mukha sa bawat makakapal na buhok ng balbas at ang sobra nito.

Ang paghugas ng dalawang kamay kasama ang siko,

simula sa mga daliri hanggang sa siko at ang siko ay kabilang sa dapat hugasan.

Ang pagpunas ng ulo pati ang dalawang tainga gamit ang dalawang kamay ng isang

beses lamang, magsisimula sa unahan ng ulo hanggang sa batok at pagkatapos ibalik ang pagpunas sa unahan ng ulo. At ipasok ang dalawang hintuturo sa tainga at ang hinlalaki ay nakapunas sa ibabaw ng tainga.

Ang paghugas ng dalawang paa mula sa mga daliri ng paa hanggang sa bukong-bukong.

Mawawalan ng bisa ang wudo kapag nagawa ang mga bagay na ito :

• 1 Lahat ng bagay na lumalabas mula sa unahan at likurang maseselang parte ng tao, tulad ng ihi, dumi, utot at simelya.
• 2 Kawalan ng pag-iisap tulad ng pagkatulog nang mahimbing, pagkawala ng malay, pagkalasing, o wala sa tamang kaisipan.
• 3 Lahat ng dahilan sa pagka obligado ng gusul (pagligo) tulad ng junub, regla at dugo sanhi ng panganganak.

Kapag dumumi ang tao, kailangan sa kanya na alisin ang karumihan sa pamamagitan ng tubig na naipandadalisay, at ito ay pinakamainam, o sa pamamagitan ng hindi tubig na naipandadalisay, na nakapag-aalis ng  karumihan gaya ng bato, papel, dahon, tela, at iba pa roon sa kundisyong iyon ay tatlong ulit, o higit pa, na pagpapahahid ng nasabing malinis na ipinahihintulot na bagay.

Limitasyon o bisa ng pagpahid:

Isang araw at gabi (24 na oras) para sa mga residente.

Tatlong araw at gabi (72 oras) para sa mga manlalakbay

Ang tagal ay nagsisimula mula sa unang pagpunas sa khuff o medyas pagkatapos na mawala ang estado ng ritwal na karumihan.

Paraan ng pagpahid sa medyas at Kuff:

• 1 Basain ang iyong mga kamay ng tubig.
• 2 Ipahid ang iyong kamay sa ibabaw ng iyong mga paa na nagsisimula sa mga daliri sa paa at nagtatapos sa bukung-bukong.
• 3 Gamitin ang iyong kanang kamay nang isang beses para sa iyong kanang paa at ang kaliwang kamay isang beses para sa kaliwang paa.

Mga bagay na nakakawala ng bisa nito:

• 1 na magiging obligado ang paligo.
• 2 Kapag natapos na ang limit o tagal ng pagpunas.

Mga bagay na hindi maaring gawin ng isang Junub hanggang sa siya ay maligo:

• 1 Ang Salah
• 2 Pagtawaf sa Ka’bah
• 3 Pananatili sa Masjid, ngunit pinapahintulutan lamang ang pagdaan dito na walang halong pananatili.
• 4 Paghawak ng Mushaf ( Qur’an )
• 5 Pagbasa ng Qur’an

Mga bagay na mawawalan ng bisa ang Tayammum:

• 1 Mawawalan ng bisa ang tayammum sa mga bagay na makakasira sa wudhu.
• 2 Kapag nakahanap ng tubig bago simulan ang pagsamba kung saan ginawa ang tayammum.

itataas ko ang aking kamay na nakahanay sa aking mga balikat at sasabihin ang katagang: Allahu Akbar (ang Allah ang Pinakadakila) na may kasamang hangarin na simulan ang salah.

Aking sasabihin ang pambungad na Duaa (pagsusumamo) na naiulat sa Sunnah, at kabilang dito ang pagsabi: (Subhanakallahumma wa bihamdika wa tabarakasmuka wa taala jadduka wala ilaha ghayruk.) “Ang kaluwalhatian ay sa Iyo O Allah, at papuri. Pinagpala ang Iyong Pangalan at Itinaas ang iyong Kamahalan. Walang karapat-dapat sambahin kundi Ikaw lamang.”

Humihingi ako ng kanlungan kay Allah mula sa isinumpa na Shaytan (Satanas) sa pagsasabing: “auzu billahi minash shaitan rajeem”.

Babasahin ko ang Surah Al Fatiha sa bawat raka’a: ‘’Sa Ngalan ng Allah, ang Mahabagin, ang Maawain. Al-Hamdulillah [ang lahat ng papuri ay sa Allah], ang Panginoon ng lahat ng mga nilikha. Ang Mahabagin, ang Maawain. Ang Maalik [Makapangyarihan at Kataas-taasang Hari] sa Araw ng Pagbabayad [ng gantimpala at parusa]. Tanging] Ikaw lamang po ang aming sinasamba, at [tanging] Ikaw lamang po ang aming hinihingan [ng tulong]. Patnubayan Mo po kami sa matuwid na landas. Sa landas ng yaong mga ginawaran Mo ng Iyong pagpapala, hindi [sa landas] ng mga umani ng [Iyong] poot, at ng mga nangaligaw.’’

Magbabasa ako ng isang surah o kabanata mula sa Qur’an pagkatapos ng Al-Fatiha sa una at ikalawang yunit lamang ng pagdarasal (rakaa). Ang nasabing pagbigkas ay hindi obligado ngunit nagdudulot ng malaking gantimpala.

Sasabihin ko: ‘’Allahuakbar ‘’ at ako ay yuyuko hanggang sa maging tuwid ang likod at nakalatag ang aking kamay sa aking tuhod na nakabukas ang mga daliri, at aking sasabihin:  “subhana rabbiyal azeem” (Ang kaluwalhatian ay sa aking Panginoon, ang Pinakadakila).

Ako ay tatayo mula sa pagkayuko at sasabihin: “Sami ‘Allahu liman hamidah” (dininig ng Allah ang sinumang pumuri sa kanya). Itataas ko ang aking mga kamay sa antas ng balikat, at kung ang aking katawan ay ganap nang nakatayo, sasabihin ko: “Rabbana walakal hamdu” (Panginoon namin, tanging sa Iyo lamang ang papuri).

Sasabihin ko ang ‘’Allahuakbar’’ at ako ay magpapatirapa gamit ang mga kamay, tuhod, paa, noo at ilong, at sasabihin ko sa aking pagpatirapa: ‘’Subhana rabbiyal A’lah ‘’ (Luwalhati sa aking Panginoon, ang Kataas-taasan).

Sasabihin ko: ‘’Allahukbar’’ at ako ay babangon mula sa pagkatirapa hanggang sa maging ganap na matuwid ang aking likod sa pagkakaupo sa kaliwang paa at nakataas ang kanang paa, at bibigkasin ang katagang: “rabbi ighfir li” (Panginoon, patawarin mo ako).

Sasabihin ko: ‘’Allahukbar’’ at muli akong mag-sujud o magpatirapa tulad ng unang sujud.

Ako ay tatayo mula sa sujud at sasabihin: ‘’Allahukbar’’ upang makatayo ako nang tuwid, at gawin ang natitirang mga rakaat ng panalangin tulad ng ginawa ko sa unang rak’ah.

Panglabing-isang hakbang: Ako ay tatayo mula sa sujud at sasabihin: ‘’Allahukbar’’ upang makatayo ako nang tuwid, at gawin ang natitirang mga rakaat ng panalangin tulad ng ginawa ko sa unang rak’ah.

Matapos ang pangalawang rakaa ng Dhuhr, Asr, Maghrib at Isha, ako ay uupo upang sabihin ang unang Tashahud: (At-Tahiy-yatu lil-lahi was-salawatu wat-tay yibatu, As-Salamy ‘alika ay-yuhan-nabiy-yu wa rahma tullahi wa barakatu, As salamu’ alayna wa ‘ala’ ibadil-la his- saliheen, Ash hadu al la ilaha illal lahu, wa ash hadu an-na Muhammadan ‘abduhu wa rasuluh).

“Ang lahat ng kapangyarihan at kadakilaan ay para sa Allah, lahat ng mga panalangin, at lahat ng mabuting pagsasalita at pagkilos ay para sa Kanya. Ang kapayapaan ay sumaiyo O Propeta, at gayundin ang awa ng Allah at ang Kanyang mga pagpapala. Ang kapayapaan ay mapapa-saatin, at sa mga mabubuting lingkod ng Allah. Pinapatotohanan ko na walang sinumang may karapatang sambahin maliban sa Allah, at pinatototohanan ko na si Muhammad ay Kanyang lingkod at sugo.” Pagkatapos ay lilipat ako sa pangatlong rakaa, sa huling rakaa ng bawat pagdarasal at ako ay uupo upang sabihin ang unang Tashahud bilang karagdagan sa sumusunod na pagbigkas: (Allaahumma salli ‘ala Muhammad wa ‘ala aali Muhammad kama sallaita ‘ala Ibraaheem wa ‘ala aali Ibraaheem innaka Hameedun Majeed, wabaarik ‘ala Muhammad wa ‘ala aali Muhamaad kama baarakta ‘ala Ibraaheem wa ‘ala aali Ibraaheem innaka Hameedun Majeed).

“O Allah! Puriin nawa si Muhammad, at ang pamilya ni Muhammad, tulad ng pagpuri Mo kay Ibraaheem, at ang pamilya ni Ibraaheem; Ikaw lamang ang karapat-dapat na puriin, at luwalhatiin. At Ikaw ang nagkaloob ng mga pagpapala kay Muhammad, at sa pamilya ni Muhammad, tulad ng pagpapadala mo ng mga pagpapala kay Ibraaheem, at sa pamilya ni Ibraaheem; Ikaw lamang ang karapat-dapat puruiin luwalhatiin.’’

Nais kong tapusin ang salah sa pamamagitan ng pagsasabi ng: “As-salamu ʿalaikum wa rahmatu-llah,” ang kapayapaan at mga pagpapala ng Allah ay sumaiyo, isang beses habang nakaharap sa kanang direksyon at isang beses habang nakaharap sa kaliwang direksyon; sa ganoong paraan magtatapos ang salah.