සෑම දෙයක් මතම ඉමහත්සේ කරුණා ගුණය ව්යාප්ත කරන මහා කාරුණිකය.

දුර්වලභාවයක් හෝ මන්දගාමීභාවයක් හෝ නොමැති පූර්ණ බලය ඇත්තාය.

ශ්රේෂ්ඨත්වය, විශිෂ්ඨ පාලනය හා මනා සැලසුම යනාදී ගුණාංගවලින් වර්ණනා කෙරුනු අයෙකි. ක්රිමයාත්මක වන සියලු දෑහි රජුය.

රහසේ හා ප්රසිද්ධියේ හෝ වේවා ඇසෙන හඬවල් සියල්ල ග්රහණය කර ගන්නා.

සියලු අඩු පාඩු, පීඩා හා කැළැල්වලින් තොර තැනැත්තා.

සෑම කරුණක්ම එය සියුම් හා කුඩා වුව ද තම බැල්මෙන් ආවරණය කර සිටින්නා. සියලු දෑ ගැන මනා බැල්මකින් බලන ඒ ගැන තොරතුරු නිරීක්ෂණය කරන එහි අභ්යයන්තරය වෙත එඹී බලන්නා.

තම මැවීම්වලට පෝෂණ සම්පත් පිරිනැමීමේ භාරකාරත්වය දරන්නා. එමෙන්ම ඔවුන්ගේ යහපත වෙනුවෙන් ඔවුන් මත ක්රියා කරන්නා. ඔහුගේ ආදරයට පාත්රවූවන්ගේ භාරකාරත්වය දරන්නා. ඔවුනට පහසුකම් සලසන්නා. සියලු කටයුතු ඔවුනට සෑහීමට පත් කරන්නා.

වස්තූන් ඇති කරන්නා. පූර්ව උදාහරණයකින් තොරව ඒවා නිමැයුම් කරන්නා.

තම ගැත්තන් ව ගෞරවය කර ඔවුනට මෛත්රිය පෙන්වා ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම් ලබා දෙන්නා.

තම ගැත්තන්හට අවශ්ය වන සියලු දෑ ප්රමාණවත් පරිදි පිරිනමන්නා, තවද වෙනත් අයගේ උපකාරයෙන් තොරව ඔහුගේ උපකාරය සෑහිමකට පත් කරවන, ඔහු තුළින් අනෙක් අයගේ අවශ්යතාවන්ගෙන් තොරභාවයට පත් කරවන්නා.

තම ගැත්තන්ගේ පාපකම්හි හානියෙන් ඔවුන් ආරක්ෂා කරන්නා, ඒ මත ඔවුනට දඬුවම් නොකරන්නා.

උත්තරීතර ඔහු මෙසේ පවසා ඇත: {තවද ඔබ සලාතය විධිමත්ව ඉටු කරන්න} [අල් බකරා: 110].

• සලාතය ඉටු කළ යුත්තේ උත්තරීතර අල්ලාහ් ආගමානුගත කළ පරිදි හා ඔහුගේ දූත මුහම්මද් (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා අපට ඉගැන් වූ පරිදි එය විධිමත්ව ඉටු කිරීමෙනි.

උත්තරීතර ඔහු මෙසේ පවසයි: {ඔබ සකාත් පිරිනමන්න} [අල් බකරා: 110].

• මුස්ලිම්වරයාගේ විශ්වාසය තහවුරු කිරීමට පරීක්ෂණයක් ලෙසින් ද ඔහුගේ පරමාධිපති ඔහුට ආශිර්වාද කළ සම්පත් සඳහා ඔහු ඔහුට කෘතඥතාව දැක්වීමක් ලෙසින් හා දුගී දුප්පතුන් හා අවශ්යතාවෙන් පෙළෙන්නන්ට උපකාරයක් ලෙසින් ද අල්ලාහ් සකාත් අනිවාර්යය කර ඇත. සකාත් පිරිනැමීම සුදුස්සන්හට පිරිනැමීමෙන් ඉටු කළ යුතු වේ.
• එය නියමිත ප්රමාණයක් ලබා ඇති විටෙක එම ධනයේ අනිවාර්යයෙන් දිය යුතු වගකීමක් වන්නේය. ශුද්ධ වූ අල් කුර්ආනයේ අල්ලාහ් මෙනෙහි කළ පාර්ශව අටකට එය දෙනු ලැබේ. ඔවුන් අතරින් ‘ෆකීර්’ හෙවත් දිළිදා සහ ‘මිස්කීන්’ හෙවත් දුගියා ඇතුළත්ය.
• එය ඉටු කිරීම තුළ දයානුකම්පාව හා සෙනෙහස ඉස්මතුවීම, මුස්ලිම්වරයාගේ ගුණාංග හා ඔහුගේ සම්පත් පිරිසිදු කිරීම, දිළිඳු හා දුප්පත් ජනයා තෘප්තියට පත් කිරීම, මුස්ලිම් සමාජගේ තනි පුද්ගලයින් අතර සහෝදරත්වයේ හා මිත්රත්වයේ බැඳීම් ශක්තිමත් කිරීම යනාදිය පවතී. එහෙයින් ධර්මිෂ්ඨ මුස්ලිම්වරයා එය තමාගේ යහපත්කම පිටතට ගෙන එන අතර එය ඉටු කිරීමෙන් සතුටු වන්නේ අන් අයගේ සතුට නිසාය.
• රන්, රිදී, මුදල් නෝට්ටු, ලාභ බලාපොරොත්තුවෙන් වෙළදාම සඳහා සූදානම් කර ඇති ව්යාපාරික භාණ්ඩ යනාදී සකාත් වස්තුවෙන් නියමිත ප්රමාණය ලබා පූර්ණ වසරක කාලයක් ගත වූ විට ඉන් නිකුත් කරනු ලබන්නේ 2.5%කි.
• එසේම ගොවිපළ සතුන් (ඔටු, ගව හා එළුවන්) උන්ගේ හිමියා උන්ට ආහාර දීමෙන් තොරව වසරකට වැඩි කාලයක් මහපොළොවේ තණ බුදින විට උන්ගෙන් නියමිත සංඛ්යායවක් කවරෙකු සතුව ඇත්තේ ද ඔහුද සකාත් පිරිනැමීම අනිවාර්යය වේ.
• එමෙන්ම මහපොළොවෙන් හට ගැණෙන ධාන්ය, පළතුරු, ඛණිජ ද්රෙව්ය හා නිධන් වස්තුවල ද ඒවා නියමිත ප්රමාණයක් ලබා ඇති විටෙක සකාත් දීම අනිවාර්යය වේ.

උත්තරීතර ඔහු මෙසේ පවසා ඇත: {අහෝ! විශ්වාස කළවුනි, නුඹලා බැතිමත් විය හැකි වනු පිණිස නුඹලාට පෙර වූවන් කෙරෙහි අනිවාර්යය කරනු ලැබුවාක් මෙන් නුඹලා කෙරෙහි ද උපවාසය අනිවාර්යය කරනු ලැබීය} [අල් බකරා: 110].

• රමළාන් යනු හිජ්රි දින දර්ශනය අනුව නව වැනි මාසයයි. එය මුස්ලිම්වරුන් ගරුබුහුමන් කරන මාසයකි. වසරේ සෙසු මාසවලට වඩා විශේෂ ස්ථානයක් මෙයට හිමිය. එම මාසය පුරාවටම උපවාසයේ යෙදීම ඉස්ලාමයේ පස්මහා මූලිකාංග අතරින් එකකි.
• රමළාන් මාසයේ උපවාසය රැකීම යනු: අලුයම උදාවේ සිට හිරු අවරට යන තෙක් සමෘද්ධිමත් රමළාන් මාසයේ දින පුරාවටම ආහාර පාන ලිංගික ඇසුර හා උපවාසය අවලංගු කරන දෑ යනාදියෙන් වැළකී සිටීමයි.

උත්තරීතර ඔහු මෙසේ පවසා ඇත: {තවද අල්ලාහ් වෙනුවෙන් එම ගෘහයෙහි හජ් ඉටු කිරීම ඒ වෙත යෑමට මගක් ඇති ජනයා වෙත පැවරුණු වගකීමකි} [ආලු ඉම්රාන්: 97].

• හජ් ඉටු කිරීම යනු ආයු කාලය තුළ එක් වරක් හෝ ඒ සඳහා ගමන් පහසුකම් ඇති උදවියට නියම වූවකි. එනම් නියමිත කාලයක් තුළ නියමිත නැමදුම් කොටසක් ඉටු කිරීම සඳහා මක්කාවේ පිහිටි ශුද්ධ වූ නිවස හා ශුද්ධ වූ ස්ථාන අරමුණු කරගනිමින් වන්දනාවේ යෑමයි. නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමාණන් හා එතුමාණන්ට පෙර සිටි සෙසු නබිවරුන් ද හජ් ඉටු කර ඇත. ශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ අල්ලාහ් දන්වා ඇති පරිදි හජ් සඳහා ජනයා ඇරයුම් කරන මෙන් ඉබ්රාහීම් අලයිහිස් සලාම් තුමාට අල්ලාහ් නියෝග කර ඇත. ඔහු මෙසේ පවසයි: {තවද හජ් ගැන ජනයා අතර නුඹ නිවේදනය කරනු. ඔවුහු පා ගමනින් ද දුර බැහැර ස්ථානයන්හි සිට පැමිණෙන වැහැරී ගිය සෑම ඔටුවකු මත හිද ද නුඹ වෙත පැමිණෙයි} [අල් හජ්: 27].

උත්තරීතර ඔහු මෙසේ පවසා ඇත: {අහස් හා මිහිතලය මුලින් උත්පාදනය කළා වූ ද දෙක තුන සතර බැගින් පියාපත් සතු මලක්වරුව දූතයින් බවට පත් කළා වූ අල්ලාහ්ටම සියලු ප්රශංසා. ඔහු මැවීම තුළ තමන් අභිමත අනුව වැඩි කරනු ඇත. නියත වශයෙන් අල්ලාහ් සියලු දෑ කෙරෙහි අති බලසම්පන්නය} [ෆාතිර්: 1].

• සැබැවින්ම මලක්වරුන් පාරභෞතික ලෝකයක් බවත් ඔවුන් අල්ලාහ්ගේ ගැත්තන් බවත් ඔහු ඔවුන් අලෝකයෙන් මවා ඇති බවත් ඔහුට අවනත යටත් විජිතයින් බවට පත් කර ඇති බවත් අපි විශ්වාස කරමු.
• ඔවුන් අති විශාල මැවීමකි. ඔවුන්ගේ බලය හා ඔවුන්ගේ සංඛ්යාව උත්තරීතර අල්ලාහ් හැර වෙනත් කිසිවකු නොදනී. ඔවුන් අතරින් සෑම කෙනෙකුමට උත්තරීතර අල්ලාහ් නියම කළ ඔවුනටම ආවේනික ගුණාංග, නාම හා රාජකාරීන් ඇත.

උත්තරීතර ඔහු මෙසේ පවසයි: {අපි අල්ලාහ් ව විශ්වාස කළෙමු. තව ද අප වෙත පහළ කළ දෑ ද ඉබ්රාහීම් ඉස්මාඊල් ඉස්හාක් යඃකූබ් හා අස්බාත් (හෙවත් ඔවුන් ගේ පරපුර) වෙත පහළ කළ දෑ ද මූසා හා ඊසා වෙත පිරිනමනු ලැබූ දෑ ද තම පරමාධිපතිගෙන් නබි වරුන් ට පිරිනමනු ලැබූ දෑ ද විශ්වාස කළෙමු. ඔවුන් අතුරින් කිසිවෙකු අපි වෙන් නොකළෙමු තව ද අපි ඔහු ට අවනත වූවෝ වෙමු. යැයි නුඹලා පවසනු} [අල් බකරා :136].

• දිව්ය ග්රන්ථ සියල්ල අල්ලාහ්ගේ වචන බව ස්ථීර ලෙස සහතික කිරීම.
• සැබැවින්ම ඒවා කීර්තිමත් අල්ලාහ් වෙතින් ඔහුගේ දූතවරුන් මත; ඔහුගේ ගැත්තන් වෙත; පැහැදිලි සත්ය ය සමග පහළ කරනු ලැබූ දෑ බවත් සහතික කිරීම.
• සැබැවින්ම අල්ලාහ් ඔහුගේ නබි මුහම්මද් (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමාව මුළු මිනිස් සංහතිය වෙත එවීමෙන් පෙර පැවති සෙසු ආගමික පිළිවෙත් එතුමාගේ පිළිවෙත් තුළින් වෙනස් කරන ලදී. සෙසු දිව්ය ග්ර්න්ථ මත ආධිපත්යය දරන්නක් ලෙසත් ඒවා වෙනස් කරන්නක් ලෙසත් ශුද්ධ වූ අල් කුර්ආනය ඔහු පත් කළේය. ශුද්ධ වූ අල් කුර්ආනය වෙනස් කිරීමෙන් හෝ විකෘති කිරීමෙන් ආරක්ෂා කිරීමේ වගකීම අල්ලාහ් දැරුවේය. උත්තරීතර අල්ලාහ් මෙසේ ප්රාකාශ කරයි: {නියත වශයෙන්ම මෙම උපදෙස පහළ කළේ අපය. තවද නියත වශයෙන් අපි එහි ආරක්ෂකයෝ වෙමු}[අල් හිජ්ර්: 9].
• ඊට හේතුව සැබැවින්ම මිනිස් සමූහයා වෙත එවන ලද අල් කුර්ආනය අල්ලාහ්ගේ ග්රන්ථ අතරින් අවසන් ග්රන්ථය වන බැවින් ද ඔහුගේ නබි මුහම්මද් (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා දූතවරුන් අතරින් අවසන් දූතයාණන් වන බැවින් ද ඉස්ලාම් දහම ලොව අවසන් හෝරාව දක්වා පවතින මිනිසා වෙනුවෙන් අල්ලාහ් පිළිගත් දහම වන බැවින් ද වේ. උත්තරීතර අල්ලාහ් මෙසේ ප්රකාශ කරයි: {නියත වශයෙන්ම අල්ලාහ් අබියස දහම වනුයේ ඉස්ලාමයයි} [ආලු ඉම්රාන්: 19].

අල්ලාහ් තම ග්ර්න්ථයේ සඳහන් කර ඇති දිව්යමය ග්රන්ථ වනාහි:

• 1 ශුද්ධ වූ අල් කුර්ආනය: මෙය තම දූත මුහම්මද් (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමා වෙත අල්ලාහ් පහළ කළේය.
• 2 අත්-තව්රාත් (ටෝරාව): මෙය තම දූත මූසා (අලයිහිස් සලාම්) තුමා වෙත අල්ලාහ් පහළ කළේය.
• 3 අල්- ඉන්ජීල් (නව ගිවිසුම): මෙය තම දූත ඊසා (අලයිහිස් සලාම්) තුමා වෙත අල්ලාහ් පහළ කළේය.
• 4 අස්-සබූර්: මෙය තම දූත දාවූද් (අලයිහිස් සලාම්) තුමා වෙත අල්ලාහ් පහළ කළේය.
• 5 ඉබ්රා-හීම්ගේ දිව්ය ලේඛන: මෙය තම දූත ඉබ්රාහීම් (අලයිහිස් සලාම්) තුමා වෙත අල්ලාහ් පහළ කළේය.

උත්තරීතර ඔහු මෙසේ පවසා ඇත: {සැබැවින් ම අපි සෑම සමාජයකට ම ‘අල්ලාහ් දෙවිඳාණන් නමඳින්න. තාගූත් (අල්ලාහ් හැර නමඳිනු ලබන අනෙකුත් දෑ) වලින් ඈත් වී සිටින්න’ යනුවෙන් (ජනයාට දේශනා කිරීම පිණිස) දේව දූතවරයෙකු යවා ඇත්තෙමු} [අන්-නහ්ල්: 36].

• සැබැවින්ම කිසිදු හවුල්කරුවකු නොමැති අල්ලාහ්ට පමණක් නැමදුම් කිරීමටත් ඔහු හැර නැමදුම් ලබන දෑ ප්රතික්ෂේප කිරීමටත් ජනයා ඇරයුම් කරන දූතයකු සෑම සමාජයක් වෙතම අල්ලාහ් එවා ඇති බව ස්ථීර ලෙස තහවුරු කිරීම.
• ඔවුන් සියලු දෙනාම දේව ගැති මිනිසුන් වන බවත් ඔවුන් සත්යවාදීන් මෙන්ම තහවුරු කරුන්නන් බවත් වඩාත් බැතිමත් මෙන්ම විශ්වාසවන්තයින් බවත් මඟ පෙන්වන මෙන්ම මඟ ලැබූවන් බවත් ඔවුන්ගේ සත්යතාව නිරූපණය කිරීමට ප්රාතිහාර්යයන් තුළින් අල්ලාහ් ඔවුන් ශක්තිමත් කර ඇති බවත් ඔවුනට කවර කරුණක් අල්ලාහ් එව්වේ ද සියල්ල ඔවුන් දන්වා සිටි බවත් සැබැවින්ම ඔවුන් සියල්ලෝම පැහැදිලි සත්යය මත හා පැහැදිලි යහමග මත පිහිටි බවත් විශ්වාස කිරීම.
• ඔවුන්ගේ ආරම්භකයා සිට ඔවුන්ගේ අවසානයා දක්වා ආගමික මූල ධර්මයන්හි ඔවුන්ගේ ඇරයුම එකගත්වයෙන් පිහිටිය. එය සර්වබලධාරී කීර්තිමත් අල්ලාහ්ව නැමදුමෙහි ඒකීය කරණය කිරීම හා ඔහුට ආදේශ කිරීමෙන් තොර වීමය.

උත්තරීතර ඔහු මෙසේ පවසා ඇත: {අල්ලාහ් වූ ඔහු හැර නැමදුමට දෙවිඳෙකු නොමැත. එහි කිසිදු සැකයක් නොමැති මළවුන් කෙරෙන් නැගිටුවනු ලබන දිනය වෙත ඔහු නුඹලා ව එකතු කරනු ඇත. අල්ලාහ්ට වඩා කතාවෙන් සත්යය වන්නේ කවරෙකු ද?} [අන්-නිසා: 87].

• මිනිසාගේ මරණය, යළි අවදි කිරීම, එක්රැස් කිරීම, මැදිහත් වීම, තුලාව, විනිශ්චය, ස්වර්ගය නිරය හා අවසාන දිනය හා සම්බන්ධ වෙනත් දෑ මෙන් අපගේ පරමාධිපතියාණන් ඔහුගේ ශුද්ධ ග්රන්ථයේ දන්වා ඇති එමෙන්ම අපගේ නබි මුහම්මද් (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්)තුමා අප වෙත පවසා ඇති අවසන් දිනය හා සම්බන්ධ සියලු දෑ තිරසාර ලෙස තහවුරු කිරීම.

උත්තරීතර ඔහු මෙසේ පවසා ඇත: {සැබැවින්ම අපි සෑම සෙයක්ම මවා ඇත්තේ පෙර නියම කළ ප්රමාණයකට ය} [අල් කමර්: 49].

• මෙලොව මැවීම්වලට සිදුවන සිදුවීම් සියල්ල අල්ලාහ්ගේ දැනුම ඔහුගේ නියමය ඔහුගේ සැලසුම මත පමණක් සිදුවන බව විශ්වාස කිරීම. එහි ඔහුට කිසිදු හවුල්කරුවකු නැත. මෙම නියමයන් මිනිසා මැවීමට පෙරම ලියනු ලැබ ඇත. එමෙන්ම සැබැවින්ම මිනිසාට මතයට හා කැමැත්තට ඉඩ ඇති බවත් සැබැවින්ම ඔහු යථාර්ථය මත පදනම් ව ඔහුගේ ක්රියාවන් සිදු කරන නමුත් ඒ සියල්ල අල්ලාහ්ගේ දැනුමෙන් කැමැත්තෙන් හා අභිමතයෙන් බැහැර වන්නේ නැත.

පෙර නියමය පිළිබඳ විශ්වාසය මට්ටම් හතරක් මත පවතී. ඒවානම්:

• පළමුව
  සිව් දෙසින් වටවුනු අල්ලාහ්ගේ පූර්ණ දැනුම ගැන විශ්වාසය.
• දෙවැන්න
  මළවුන් කෙරෙන් නැගිටුවනු ලබන දිනය දක්වා සිදුවන්නට නියමිත සෑම දෙයක් පිළිබඳවම අල්ලාහ්
•                      ලියා ඇති බවට විශ්වාසය.
• තුන්වැන්න
  අල්ලාහ්ගේ බලවත් අභිමතය හා ඔහුගේ පූර්ණ බලය ගැන විශ්වාසය. එහෙයින් ඔහු අභිමත කළ දෑ සිදු විය.
•                     ඔහු අභිමත නොකළ දෑ සිදු නොවීය.දෑ සිදු නොවීය.
• සිව්වැන්න
  සැබැවින්ම අල්ලාහ් සියලු දෑහි මැවුම්කරු බවත් ඔහුගේ මැවීම්හි කිසිදු හවුල්කරුවකු නොමැති බවත් විශ්වාස කිරීම.

දෙඅත්ල සේදීම.

අල් මල්මලා හෙවත් කට සේදීම.

කට සේදීම යනු: කට තුළට ජලය යවා එය කලත්වා පසු ව පිටතට බැහැර කිරීමයි

නාසය පිරිසිදු කිරීම.

නාසය පිරිසිදු කිරීම යනු: නාසයේ අග දක්වා හුස්ම මගින් ජලය ඇදගෙන පිරිසිදු කිරීමයි.

පසුව අල්-ඉස්තින්සාර් කිරීම: එනම් හුස්ම මගින් නාසය තුළ ඇති සෙම හා රොඩු බැහැර කිරීමයි.

මුහුණ සේදීම.

මුහුණේ සීමාව:

මුහුණ: මුහුණ සේදීමට අදාල ස්ථාන.

එහි සීමාව පළලින් - කණ සිට අනෙක් කණ දක්වා.

එහි සීමාව දිගින් - සුපුරුදු පරිදි හිස කෙස් වැවෙන ස්ථානයේ සිට නිකටේ අවසානය දක්වා අතර සීමාවය.

මුහුණ සේදීමේදී එහි ඇති සියලුම සැහැල්ලු රෝම ආවරණය කළ යුතු වේ. හනුව හා කන්මුල් රෝම ද එසේය.

කන්මුල යනු හනුව හා කන්පෙත්ත අතර වූ ප්ර්දේශයයි.

හනුව යනු: හිස අභ්යන්තරයට පිවිසෙන කන් සිදුරට සමාන්තරව පිහිටන නෙරා ගිය අස්ථි මත ඇති රෝම වේ. එයින් කන් කූඤ්ඥය දක්වා බැස තිබේ.

එමෙන්ම මුහුණ සේදීමේදී ඝණ රැවුල මතුපිට හා ඉන් එල්ලෙමින් පවතින දෑ සමග මුලුමණින්ම ආවරණය වන ආකාරයෙන් සේදිය යුතුයි.

දෙඅත් ඇගිලි තුඩු සිට ආරම්භ කර වැළමිට දක්වා සේදීම.

අත් සේදීමේ දී අනිවාර්යය කොටස තුළට වැළමිට ද ඇතුළත් වේ.

හිස සම්පූර්ණයෙන්ම දෙකන් සමග එක්වරක් තෙත් අතින් පිරිමැදීම.

තම හිස ඉදිරියෙන් පටන් ගෙන එය ඔහුගේ පසුගෙල දක්වා ගෙන ගොස් පසුව නැවත ගෙන ඒමය.

ඔහුගේ දෙකන් තුළ ඔහු ඔහුගේ දබරැගිලි දෙක ඇතුලු කරයි.

ඔහුගේ මහපට ඇගිලි දෙක ඔහුගේ කන් දෙක මතුපිට තබා එමගින් කන මතු පිට ද ඇතුළත ද පිරිමදියි.

දෙපා ඇගිලි තුඩුවලින් අරඹා වළලු කර දක්වා දෙපා සේදීම. දෙපා සේදීමේදී අනිවාර්යය කොටස තුළට වළලු කරවල් දෙකද ඇතුළත් වේ.

වළලු කර යනු: පහළ කෙණ්ඩයේ නෙරා පවතින අස්ථි දෙක.

මෙම කරුණු තුළින් වුළූ අවලංගු වී යයි:

• 1 මළ මූත්රාව, වාතය, ශුක්රාණු, මැලියම් වැනි දෑ ගුද හා ලිංග මාර්ග දෙකින් පිටවීම.
• 2 ගැඹුරු නින්ද, ක්ළාන්තය, මත්බව හා උන්මාදය යනාදියෙන් සිහි විකල්වීම.
• 3 සංසර්ගය, ඔසප් භාවය හා දරු ප්රුසූතියෙන් පසු රුධිර වහනය වැනි ස්නානය අනිවාර්යය කරන සියලුම කරුණු.  

වැසිකිලි කැසිකිලි අවශ්යතා සපුරා ගත් පසු එය පිරිසිදු ජලයෙන් හෝ අපද්රව්ය ඉවත් කරන සුළු ගල් කැට, වැසිකිලි කොළ, රෙදි කඩ හා වෙනත් යම් වස්තුවකින් අපද්ර්ය ඉවත් කිරීම. එසේ පිරිසිදු කරන විට පිරිමැදීම් වාර තුනකින් හෝ ඊට වැඩිවාර ගණනකින් හා අනුමත පිරිසිදු වස්තුවකින් විය යුතු වේ.

පිරිමැදීමේ කාලය:

පදිංචිකරුවා: දහවලක් හා රාත්රියක් (පැය 24ක්).

මගියා: දහවල් තුනක් හා රාත්රී තුනක් (පැය 72ක්).

පිරිමැදීමේ කාල ගණනය ආරම්භ වනුයේ කිල්ලට හසුවීමෙන් පසු සපත්තු දෙක හෝ මේස් දෙක මත පළමු වර මස්හ් කිරීමෙනි.

මේස් හා සපත්තු මත මස්හ් කිරීමේ ක්ර්මය:

• 1
  අත් දෙක තෙමා ගැනීම.
• 2පාදය මතුපිට පිරිමදිමින් අත ගෙනයෑම. (ඇගිලි තුඩු සිට කෙණ්ඩය ආරම්භය දක්වා).
• 3
  දකුණු පාදය දකුණු අතින්ද වම් පාදය වම් අතින්ද පිරිමදිනු ලැබේ.

පිරිමැදීම අවලංගු වන කරුණු:

• 1ස්නානය අනිවාර්යය කරන දෑ.
• 2
  මස්හ් කිරීමේ කාලය අවසන් වීම.

මහ කිලිටි තත්ත්වයේ සිටින්නෙකු ස්නානය කර ගන්නා තුරු සිදු නොකළ යුතු කරුණු පහත පරිදිය:

• 1 සලාතය.
• 2 කඃබාහ්ව වටා තවාෆ් කිරීම (වට වන්දනාව).
• 3 මස්ජිදයේ රැඳී සිටීම. එසේ රැඳී නොසිට ඒ හරහා ගමන් කිරීම ඔහුට අනුමැතිය ඇත.
• 4 අල් කුර්ආනය ස්පර්ශ කිරීම.
• 5 අල් කුර්ආන් පාරායනය.

මෙම කරුණු හේතුවෙන් තයම්මුම් අවලංගු වෙයි:

• 1 වුළු අවලංගු වන දෑ තයම්මුම් ද අවලංගු කරයි.
• 2 තයම්මුම් සම්පූර්ණ කළ නැමදුමක නිරත වීමට පෙර ජලය ලැබුණු විටෙක හෝ ජලය පරිහරනය කිරීමට හැකි වූ විටෙක.

උරහිස් දෙකට සමාන්තරවය අත් දෙක ඔසවා සලාතයට ප්රවේශ වීම අදිටින් කර ගනිමින් ‘අල්ලාහු අක්බර්’ යැයි පවසමි.

සඳහන්ව ඇති පරිදි ‘දුආ අල්-ඉස්තිෆ්තාහ්’ පවසමි. ඒ අතරින් ප්ර කාශයක් වනුයේ:

සුබ්හානකල්ලාහුම්ම වබිහම්දික වතබාරකස්මුක වතආලා ජද්දුක වලා ඉලාහ ගයිරුක. තේරුම: යා අල්ලාහ්! ඔබේ ප්රශංසාවෙන් ඔබ පිවිතුරුය. ඔබේ නාමය සමෘද්ධිතය. ඔබේ කීර්තිය උත්තරීතරය. ඔබ හැර වෙනත් දෙවිඳෙකු නොමැත

පලවා හරින ලද ෂෙයිතාන්ගේ නපුරෙන් ආරක්ෂාව අල්ලාහ්ගෙන් පතමින් මෙසේ කියමි: ‘අඌදු බිල්ලාහි මිනෂ් ෂෙයිතානිර් රජීම්’ පළවා හරින ලද ෂයිතාන්ගෙන් ආරක්ෂාව අල්ලාහ්ගෙන් පතමි.

සෑම රකඅතයකම ‘ෆාතිහා’ පරිච්ඡේදය කියවමි. එනම්: {බිස්මිල්ලාහිර් රහ්මානිර් රහීම්’ (1) -මහා කාරුණික පරම දයාබර අල්ලාහ්ගේ නාමයෙන්- (1) ‘අල්හම්දු ලිල්ලාහි රබ්බිල් ආලමීන්’ (2) -ලෝවැසියන්ගේ පරමාධිපති වූ අල්ලාහ්ටම සියලු ප්රශංසා හිමිය- (2) ‘අර් රහ්මානිර් රහීම්’ (3) - ඔහු මහා කාරුණික පරම දයාබරයාණන්ය.- (3)‘මාලිකි යව්මිද් දීන්’ (4) -විනිශ්චය දිනයේ අධිපතිය.-(4) ‘ඉය්යාක නඃබුදු වඉය්යාක නස්තඊන්’ (5) -අපි ඔබවම නමදිමු. ඔබෙන් පමණක් පිහිට පතමු.- (5) ‘ඉහ්දිනස් සිරාතල් මුස්තකීම්’ (6) -අප ඍජු මග යොමු කරනු මැනව! (6) ‘සිරාතල්ලදීන අන්අම්ත අලයිහිම් ගයිරිල් මග්ලූබි අලයිහිම් වලල් ළාල්ලීන්’ (7) ඔබ ආශිර්වාද කළ අයගේ මාර්ගයයි. ඔබේ කෝපයට භාජනය වූවන්ගේ හෝ මුළාවූවන්ගේ මාර්ගය නොව (7)}.

‘ෆාතිහා’ පරිච්ඡේදයෙන් පසු සෑම සලාතයකම පළමු හා දෙවන රකආත් වාර වල පමණක් අල් කුර්ආනයේ පහසු පාඨ කිහිපයක් පාරායනය කරමි. එය අනිවාර්යය නොවන අතර එය ඉටු කිරීමෙන් මහඟු කුසල් ඇත.

‘අල්ලාහු අක්බර්’ යැයි පවසා පසු ව මාගේ පිට සමාන්තරව පිහිටන සේ ද මාගේ දෑත් මාගේ දණහිස් දෙක මත ඇගිලි විහිඳුවා තබමින් ද රුකූඋ කරමි. පසුව රුකූහි ‘සුබ්හාන රබ්බියල් අළීම්’ යැයි පවසමි.

‘සමිඅල්ලාහු ලිමන් හමිා’ යැයි පවසමින් මාගේ දෑත් උරහිසට සමාන්තරව ඔසවා රුකූඃවෙහි සිට නැගිටෙමි. එසේ නැගිට මාගේ ශරීරය ඍජුව තබා ගත් විට මම ‘රබ්බනා වලකල් හම්දු’ යැයි පවසමි.

‘අල්ලාහු අක්බර් යැයි පවසා’ අත් දෙක, දණහිස් දෙක, පාද දෙක, නළල හා නාසය යන අවයව මත සුජූද් කරමි. මාගේ සුජූද්හි මම ‘සුබ්හාන රබිබියල් අඃලා’ යැයි පවසමි.

‘අල්ලාහු අක්බර්’ යැයි පවසා සුජූද් ඉරියව්වෙන් නැගිට මාගේ පිට ඍජුව සමාන්තවර තබමින් දකුණු කකුල ඇණ තබා වම් පාදය මත වාඩි වෙමින් ‘රබ්බි ඉග්ෆිර්ලි’ යැයි පවසමි.

‘අල්ලාහු අක්බර්’ යැයි පවසා පළමුවන සුජූදය මෙන් නැවත වාරයක් මම සුජූද් කරමි.

අල්ලාහු අක්බර් යැයි පවසා සුජූදයෙන් නැගිට නැවත ඍජුව සිට ගන්නෙමි. පළමු රකආත් වාරයේ මා සිදු කළ දෑම සලාතයේ අනෙක් රකආත් වාරයේද ඉටු කරමි.

ලුහර්, අසර්, මග්රිබ් හා ඉෂා සලාතයන්හි දෙවන රකආත් වාරයෙන් පසු පළමු තෂහ්හුද් කියවීම සඳහා වාඩි වෙමි. එනම්: අත්තහය්යාතු ලිල්ලාහි වස්සලවාතු වත්තය්යිබාතු අස්සලාමු අලයික අය්යුහන් නබිය්යු වරහ්මතුල්ලාහි වබරකාතුහු අස්සලාමු අලයිනා වඅලා ඉබාදිල්ලාහිස් සාලිහීන් අෂ්හදු අන්ලාඉලාහ ඉල්ලල්ලාහු වඅෂ්හදු අන්න මුහම්මදන් අබ්දුහු වරසූලුහු. තේරුම: සියලු ශුභාසිංසනයන් අල්ලාහ් සතුය. එමෙන්ම සියලු ආශිර්වාදයන් හා සියලු යහපත් දෑ ද (ඔහු සතුය). අහෝ නබි තුමණි! ඔබට අල්ලාහ්ගේ දයාව හා ඔහුගේ අභිවෘද්ධිය හිමි වේවා! එමෙන්ම අප වෙත හා අල්ලාහ්ගේ දැහැමි ගැත්තන් වෙත ද හිමි වේවා! නැමදුමට සුදුස්සා අල්ලාහ් හැර වෙනත් දෙවිඳෙකු නොමැති බවට මම සාක්ෂි දරමි. එමෙන්ම නියත වශයෙන්ම මුහම්මද් (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමාණන් ඔහුගේ ගැත්තා හා ඔහුගේ ධර්ම දූතයා බවට ද මම සාක්ෂි දරමි. ඉන්පසුව තුන්වන රකආත් වාරය සඳහා නැගිට සිටිමි.

සෑම සලාතයකම අවසන් රකආත් වාරයෙන් පසු තෂහ්හුද් සඳහා වාඩි වෙමි. එය නම්: “අත්තහය්යාතු ලිල්ලාහි වස්සලවාතු වත්තය්යිබාතු, අස්සලාමු අලයික අය්යුහන් නබිය්යු වරහ්මතුල්ලාහි වබරකාතුහු, අස්සලාමු අලයිනා වඅලා ඉබාදිල්ලාහිස් සාලිහීන්, අෂ්හදු අන් ලා ඉලාහ ඉල්ලල්ලාහු වඅෂ්හදු අන්න මුහම්මදන් අබ්දුහු වරසූලුහු, අල්ලාහුම්ම සල්ලි අලා මුහම්මදින් වඅලා ආලි මුහම්මදින් කමා සල්ලයිත අලා ඉබ්රාහීම වඅලා ආලි ඉබ්රාහීම ඉන්නක හමීදුන් මජීද්. අල්ලාහුම්ම බාරික් අලා මුහම්මදින් වඅලා ආලි මුහම්මදින් කමා බාරක්ත අලා ඉබ්රාහීම වඅලා ආලි ඉබ්රාහීම ඉන්නක හමීදුන් මජීද්” තේරුම: සියලු පඬුරු ආශිර්වාද හා යහපත අල්ලාහ් සතුය. අහෝ නබිවරය, ඔබට ශාන්තිය හිමි වේවා! එමෙන්ම අල්ලාහ්ගේ කරුණාවත් සමෘද්ධියත් හිමි වේවා. අප මතත් අල්ලාහ්ගේ දැහැමි ගැත්තන් හටත් හිමි වේවා! නැමදුමට සුදුස්සා අල්ලාහ් හැර වෙනත් දෙවියෙකු නොමැති බව මම සාක්ෂි දරමි. එමෙන්ම මුහම්මද් ඔහුගේ ගැත්තා හා ඔහුගේ දූතයකු බවද මම සාක්ෂි දරමි. අහෝ අල්ලාහ්, ඔබ ඉබ්රාහීම් හා ඉබ්රාහීම්ගේ පවුලේ උදවියට ආශිර්වාද කළාක් මෙන් මුහම්මද් හා මුහම්මද්ගේ පවුලේ උදවියට ආශිර්වාද කරත්වා! සැබැවින්ම ඔබ ප්රශංසාලාභීය. කීර්තිමත්ය. ඔබ ඉබ්රාහීම් හා ඉබ්රාහීම්ගේ පවුලේ උදවියට සමෘධිය ඇති කළාක් මෙන් මුහම්මද් හා මුහම්මද්ගේ පවුලේ උදවියට සමෘධිය ඇති කරත්වා!”.

ඉන් පසු ව සලාතයෙන් බැහැර වීමේ අදිටනින් දකුණු දෙසට හැරී ‘අස්සලාමු අලයිකුම් වරහ්මතුල්ලාහ්” යැයි සලාම් පවසමි. පසුව වම් දෙසට ද හැරී ‘අස්සලාමු අලයිකුම් වරහ්ම්මතුල්ලාහි’ යැයි නැවත සලාම් පවසමි. මේ සමග සලාතය ඉටු කර හමාර කරමි.