Ai që zotëron mëshirë të gjerë e madhështore, e cila ka përfshirë çdo gjë.

Ai që ka fuqi absolute; Ai që  nuk preket nga dobësia apo lodhja e plogështia.

Ai që ka cilësitë e madhështisë, fuqisë mbizotëruese dhe planifikimit. Ai është Pronari i të gjitha gjërave dhe ka kontroll absolut mbi to.

Ai që dëgjon të gjitha gjërat e dëgjueshme, si të fshehta ashtu edhe të hapura.

Ai që është i përkryer; nuk ka asnjë të metë apo mangësi.

Ai që me shikimin e Vet ka përfshirë çdo gjë, sado e imët apo e vogël qoftë; me depërtueshmëri dhe dijeni të plotë për të gjitha gjërat, i informuar për të fshehtat e tyre.

Ai që  u garanton krjesave të Tij furnizimin dhe  kujdeset për interesat e tyre; Ai që përkujdeset për miqtë e Tij të dashur, duke ua ka lehtësuar punët dhe duke u mjaftuar atyre në çdo gjë.

Ai që sjell në ekzistencë gjërat dhe i krijon ato pa ndonjë model të mëparshëm.

Ai që i nderon robërit e Tij, i mëshiron dhe ua plotëson kërkesat.

Ai që u mjafton robërve të Vet për gjithçka që ata kanë nevojë.  Ndihma e Tij është e mjaftueshme për të gjithë. Nëse krijesat mbështeten tek Ai, atyre nuk iu nevojitet askush tjetër; i bën ata të pavarur nga çdokush veç Tij.

Ai që i mbron robërit e Vet nga e keqja e mëkateve të tyre dhe nuk i ndëshkon për to.

Allahu i Lartësuar thotë: {Faleni namazin në mënyrë të përkryer!} [El Bekare: 110].

• Namazi falet në mënyrë të përkry-er duke e realizuar në formën e ligjëruar nga Allahu i Lartësuar dhe ashtu siç na e ka  mësuar i Dërguari i Tij, Muhamedi ﷺ. 

Allahu i Lartësuar thotë: {Jepeni zekatin!} [El Bekare: 110].

• Allahu i Lartësuar e bëri obligim zekatin si një provë për  sinqeritetin e besimit të  muslimanit, si një mënyrë për të shprehur falënderim ndaj Atij që e pasuroi dhe si një mjet për të ndihmuar të varfrit e nevojtarët.
• Dhënia e zekatit realizohet duke ua dhuruar atë atyre që e meritojnë.
• Zekati është detyrim mbi pasurinë, kur ajo arrin një shumë të caktuar; jepet për tetë kategori (përfituesish) që Allahu i ka përmendur në Kuranin e madhërishëm, duke përfshirë të  varfrit dhe nevojtarët.
• Përmes zekatit shprehet qartë e në formë konkrete mëshira dhe dhembshuria; nëpërmjet tij  muslimani pastron moralin dhe pasurinë; ai i  kënaq zemrat e të varfërve e nevojtarëve; si dhe  forcon lidhjet e dashurisë dhe vëllazërisë ndërmjet anëtarëve të shoqërisë islame. Prandaj muslimani i devotshëm e jep zekatin me dëshirë e gëzim, sepse u sjell lumturi të tjerëve.
• Shuma e zekatit për pasurinë është 2.5% e parave të kursyera nga ari, argjendi, kartëmonedhat dhe mallrat tregtare të destinuara për blerje dhe shitje me qëllim për të fituar, nëse vlera e tyre arrin një shumë të caktuar dhe ka kaluar një vit i plotë.
• Gjithashtu, zekati është i detyrueshëm për dikë që zotëron një numër të caktuar bagëtish (deve, lopë dhe dele), nëse kullotin pjesën më të madhe të vitit, pa u ushqyer nga pronari i tyre. Po ashtu, zekati është obligim për atë që del nga toka, siç janë: drithërat, frutat, mineralet dhe thesaret, nëse arrijnë një sasi të caktuar.

Allahu Lartësuar  thotë: {O ju që keni besuar! Agjërimi është detyrë për ju, sikurse ka qenë detyrë edhe për ata  që ishin para jush, me qëllim që të bëheni të devotshëm} [El Bekare: 183].

• Ramazani është muaji i nëntë i kalendarit hixhri. Është një muaj që nderohet nga muslimanët dhe ka një status të veçantë në krahasim me muajt e tjerë të vitit. Agjërimi i plotë i këtij muaji është një nga pesë shtyllat e Islamit.
• Agjërimi i Ramazanit është adhurimi i Allahut të Lartësuar duke u përmbajtur nga ushqimi, pija, marrëdhëniet seksuale dhe të gjitha gjërat e tjera që e prishin atë (agjërimin), prej agimit deri në perëndim të diellit, gjatë gjithë ditëve të muajit të bekuar të Ramazanit. 

Allahu i Lartësuar thotë: {Për hir të Allahut,  është detyrë për njerëzit vizita e  Shtëpisë, për atë që ka mundësi të shkojë tek ajo} [Al Imran: 97].

• Haxhi është i detyrueshëm një herë në jetë për ata që janë në gjendje ta kryejnë atë. Ai përfshin vizitën e Shtëpisë së Shenjtë (Qabes) dhe vendeve të shenjta në Mekën e nderuar për të kryer akte specifike adhurimi në një kohë të caktuar. Profeti Muhamed ﷺ e kreu haxhin, ashtu si edhe profetët e tjerë para tij. Allahu i Lartësuar e urdhëroi Ibrahimin ﷺ  t’i thërriste njerëzit në haxh, siç na ka njoftuar për këtë në Kuranin e madhërishëm: {Thirri njerëzit që të vijnë për haxh - ata do të t’i përgjigjen thirrjes sate, duke ardhur në këmbë dhe mbi deve të lodhura, teksa përshkojnë rrugë të largëta} [El Haxh: 27].

Allahu i Lartësuar thotë: {I lavdëruar qoftë Allahu, Krijuesi i qiejve e i Tokës (nga asgjëja), i Cili i bëri engjëjt të dërguar me nga dy, tre e katër palë krahë. Ai shton në krijim çfarë të dojë. Me të vërtetë, Allahu është i Plotfuqishëm për gjithçka} [Fatir: 1].

• Besojmë se engjëjt janë një botë e padukshme; ata janë robër të Allahut, të cilët Ai i krijoi nga  drita. Allahu i bëri ata të bindur e të nënshtruar ndaj Tij.
• Engjëjt janë krijesa madhështore; fuqinë e numrin e tyre e di vetëm  Allahu i Lartësuar. Secili prej tyre ka atribute, emra e detyra, që Allahu i Lartësuar ua ka caktuar. Midis tyre është Xhibrili ﷺ , të cilit i është besuar shpallja dhe e zbret atë nga Zoti i Plotfuqishëm te të dërguarit e Tij.

Allahu Lartësuar thotë: {Thoni: ‘Ne besojmë tek Allahu, tek ajo që na u shpall neve dhe tek ajo që iu shpall Ibrahimit, Ismailit, Is’hakut, Jakubit dhe Esbatëve (dymbëdhjetë bijve të Jakubit ) dhe ajo që iu dha Musait e Isait dhe në gjithçka që u është dhënë profetëve nga Zoti i tyre. Ne nuk bëjmë dallim midis asnjërit prej tyre dhe ne vetëm Atij i nënshtrohemi} [El Bekare: 136].

• Kemi bindje të sigurt se të gjithë librat qiellorë janë Fjala e Allahut.
• Në këto libra është vërteta e qartë, e zbritur nga Allahu i Lartësuar te profetët për robërit e Tij.
• Me dërgimin e Muhamedit ﷺ për gjithë njerëzit, Allahu i Lartësuar e bëri sheriatin e tij ﷺ shfuqizues të tërë sheriateve të mëparshme, ndërsa Kuranin bëri garantues të librave qiellorë të mëparshëm dhe shfuqizues të tyre. Allahu e ka marrë përsipër ruajtjen e Kuranit nga çdo ndryshim ose shtrembërim. Allahu i Lartësuar thotë: {Ne e shpallëm Mesazhin (Kuranin) dhe sigurisht që Ne do të jemi mbrojtës të tij} [El Hixhr: 9]. sepse Kurani i madhërishëm është Libri i fundit i Allahut për njerëzimin,  Profeti i Tij, Muhamedi ﷺ është i dërguari i fundit, dhe Islami feja e pranuar deri në Ditën e Kiametit. Allahu i Lartësuar thotë: {Feja e pranueshme tek Allahu është Islami} [Al Imran: 19].

Librat qiellorë që Allahu i Lartësuar i përmendi në Librin e Tij janë: 

• 1
   Kurani i madhërishëm: Të cilin Allahu ia  zbriti të Dërguarit të Tij, Muhamedit ﷺ.
• 2
   Teurati: Allahu ia shpalli të Dërguarit të Tij, Musaitﷺ.
• 3
   Ungjilli: Allahu ia shpalli të Dërguarit të Tij, Isaitﷺ. 
• 4
   Zeburi: Allahu ia shpalli të Dërguarit të Tij, Dautitﷺ.
• 5
   Shkrimet e Ibrahimit: Allahu ia shpalli të Dërguarit të Tij, Ibrahimit ﷺ.

Allahu i Lartësuar thotë: {Ne çuam në çdo popull të dërguar që t’u thonë: ‘Adhuroni Allahun dhe lagojuni shejtanëve (adhurimit të tyre)} [En-Nahl: 36].

• Kemi bindje të sigurt se Allahu i Lartësuar çoi në çdo popull profet, që i ftonte të adhuronin vetëm Allahun, pa asnjë ortak, dhe të mos besonin në atë që adhurohet përveç Tij, të Lartësuarit.
• Të gjithë profetët janë njerëz, robër të Allahut; ata janë të sinqertë e të besueshëm, të devotshëm e besnikë, të udhëzuar dhe udhëzues për njerëzimin. Allahu i mbështeti ata me mrekulli, që dëshmojnë vërtetësinë e tyre. Ata e përcollën gjithçka me të cilën Zoti i dërgoi; të gjithë ishin në të vërtetën dhe udhëzimin e qartë.
• Thirrja e tyre, nga i pari deri te i fundit, u pajtua mbi parimin themelor të fesë, i cili është: njësimi i Allahut të Lartësuar në adhurim dhe distancimi nga të gjitha format e idhujtarisë.

Allahu Lartësuar thotë: {Allahu është Ai që nuk ka të adhuruar tjetër me meritë përveç Tij. Pa dyshim, Ai do t’ju tubojë në Ditën e Gjykimit, për të cilën s’ka dyshim. Dhe, cili mund të jetë në fjalë më i vërtetë se Allahu?!} [En-Nisa: 87].

• Kemi bindje të sigurt në gjithçka që lidhet me Ditën e Gjykimit, ashtu siç na ka lajmëruar Zoti ynë i Lartësuar në Librin e Tij apo Profeti ﷺ, si p.sh.: vdekja, ringjallja, tubimi, ndërmjetësimi, peshoja, llogaria, Xheneti, Zjarri dhe gjëra të tjera që lidhen me Ditën e Fundit.

Allahu i Lartësuar thotë: {Ne e kemi krijuar çdo gjë me masë të caktuar} [El Kamer: 49].

• Kemi bindje të sigurt se të gjitha ngjarjet që u ndodhin krijesave në këtë botë janë me dijen dhe fuqinë e Zotit të Plotfuqishëm; ato ndodhin vetëm me dhe planifikimin e Tij, i Cili nuk ka asnjë partner. Besojmë se këto fate u shkruan para krijimit të njeriut; njeriu ka vullnet dhe liri në zgjedhjen e tij; ai është veprues real i veprave të tij, por asgjë nuk del nga dija e vullneti i Allahut.

Besimi në kaderin bazohet në katër nivele:

• 1Besimi në dijen gjithëpërfshirëse të Allahut.
• 2Besimi se Allahu ka shkruar për çdo gjë që ekziston  deri në Ditën e  Ringjalljes.
  
• 3Besimi në vullnetin gjithëpërfshirës dhe fuqinë e përsosur të Allahut. Pa dyshim  ajo
•                       që Ai dëshiron ndodh dhe ajo që Ai nuk dëshiron nuk ndodh.
  
• 4Besimi se Allahu është Krijues i çdo gjëje dhe se Ai nuk ka partner në krijimin e Tij.

Larja e pëllëmbëve të duarve.

Shpëlarja e gojës.
Si veprohet? E fut ujin në gojë dhe e rrotullon në të, pastaj e nxjerr jashtë (e pështyn).

Thithja e ujit në hundë dhe pastaj nxjerrja e tij.
Thithja: Kjo përfshin tërheqjen e ujit në vrimat e hundës përmes frymëmarrjes.
Pastaj nxjerrja: Kjo përfshin nxjerrjen e sekrecioneve nga hunda nëpërmjet nxjerrjes së frymës.

Larja e fytyrës.
Kufijtë e fytyrës:
Fytyra është ajo pjesë me të cilën ndodh përballja.
Gjerësia e saj: fillon nga veshi të veshi tjetër.
Gjatësia e saj: nga fillimi i flokëve normalë të kokës deri në fund të mjekrës.
Larja e fytyrës përfshin të gjitha qimet e holla në të, si dhe pjesën e lëkurës dhe qimet pranë kockës anësore të veshit.
Hapësira anësore e fytyrës është vendi midis qimeve pranë kockës anësore të veshit.
Qimet pranë kockës anësore të veshit janë ato që rriten mbi kockën e dalë anash faqes, paralelisht me vrimën e veshit, dhe shtrihen deri poshtë te vendi ku lidhet veshi me faqen.
Gjithashtu, larja e fytyrës përfshin çdo pjesë të dukshme të qimeve të dendura të mjekrës, së bashku me ato që varen poshtë saj.

Larja e duarve nga majat e gishtave deri te bërrylat.
Bërrylat përfshihen në larjen e detyrueshme të krahëve.

Fshirja e gjithë kokës bashkë me veshët vetëm një herë.

Fillon nga pjesa e përparme e kokës, duke i lëvizur gishtat në pjesën e pasme të qafës; pastaj i kthen ato në pozicionin e tyre fillestar.

I fut gishtat tregues në veshë.

Pastaj përdor gishtat e mëdhenj për të fërkuar sipërfaqet e jashtme dhe të brendshme të veshëve.

Larja e këmbëve nga gishtërinjtë deri te nyjat. Nyjat përfshihen në larjen e detyrueshme të këmbëve.
Nyjat janë dy kockat e dala në pjesën e poshtme të këmbës.

Gjërat që e prishin abdesin:

• 1 Çfarë del nga dy  rrugët e jashtëqitjes, si:  urina, feçja, gazrat, sperma etj.
• 2 Humbja e vetëdijes për shkak të gjumit të thellë, të fikëtit, dehjes ose çmendurisë.
• 3 Çdo gjë që bën të detyrueshme guslin, si: xhunubllëku,  menstruacionet dhe lehonia.

Pasi njeriu kryen nevojat personale, ai duhet ta largojë papastërtinë ose me ujë të pastër -i cili është i preferueshëm -, ose me diçka tjetër përveç ujit të pastër që largon papastërtinë, siç janë: gurët, letrat, pëlhurat e gjëra të tjera të ngjashme me këto, me kusht që të bëhen së paku tre fshirje pastruese dhe me diçka të pastër e të lejuar.

Koha e mes’hit:

Për rezidentin (ai që banon në një vend të caktuar, jo udhëtar): një ditë e një natë (24 orë).

Për udhëtarin: tre ditë e tre netë (72 orë).

Llogaritja e kohës nis nga mes’hi i parë mbi mestet e lëkurës apo çorapet pas prishjes së abdesit.

Si jepet mes’hi mbi mestet e lëkurës ose çorapet?

• 1 Lagni duart.
• 2 Kaloni dorën mbi majën e këmbës (nga majat e gishtërinjve deri në majë të kërcirit).
  
• 3 Fshini këmbën e djathtë me dorën e djathtë dhe këmbën e majtë me dorën e majtë.

Faktorët që e bëjnë mes’hin pavlefshëm:

• 1 Çdo gjë që e bën të detyrueshme guslin (larjen e plotë të trupit).
• 2 Përfundimi i periudhës kohore të mes’hit.

Personit që është në gjendje papastërtie rituale (xhunub) i ndalohet të kryejë adhurimet dhe veprimet e mëposhtme, derisa të marrë gusl:

• 1 Namazi.
  
• 2 Tauafi rreth Qabes.
  
• 3 Qëndrimi në xhami; këtij përsoni i lejohet vetëm kalimi nëpër xhami.
• 4 Prekja e Kuranit.
  
• 5 Leximi i Kuranit.
     

Tejemumin e bën të pavlefshëm:

• 1 Çdo gjë që e bën të pavlefshëm abdesin.
  
• 2 Nëse gjendet uji para fillimit të aktit të adhurimit për të cilin është marrë tejemumi.

I ngre duart në nivelin e shpatullave dhe them: “Allahu ekber” (Allahu është më i Madhi), me qëllim që të hyj në namaz.

Kur hap namazin, e them lutjen pas tekbirit fillestar, ashtu siç është transmetuar. Një prej transmetimeve është: “Subḥãnekall-llãhumme ue bihamdike ue tebãrakesmuke, ue te’ãlã xhedduke, ue lã ilãhe ġajruke.” (O Allah! Ti je pa të meta. Ty të bëj lavdi! Emri Yt është i bekuar, Madhëria jote është e Lartësuar, dhe askush pos Teje s’ka të drejtë të adhurohet!).

Kërkoj strehim tek Allahu nga shejtani i mallkuar, duke thënë: “E’ũdhu bil-lãhi minesh-shejṭãnirr-rraxhĩm.” (I mbështetem Allahut të më mbrojë nga shejtani i mallkuar).

Lexoj suren el Fatiha në çdo rekat: “Bismil-lãhirr-rraḥmãnirr-rraḥĩm. (1) El-Hamdu lil-lahi rabil alemin, (2) Er-Rahmanirr-Rrahim, (3) Maliki jeumid-din. (4) Ijjake nabu ue ijjake nestein. (5) Ihdines-siratal mustekim, (6) siratal-ledhine enamte alejhim, gajril magdubi alejhim ueled-dalin. (7)”.
(Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit! (1) Të gjitha lavdërimet i takojnë Allahut, Zotit të botëve, (2) të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit, (3) Sunduesit të Ditës së Gjykimit. (4) Vetëm Ty të adhurojmë dhe vetëm Ty të kërkojmë ndihmë. (5) Udhëzona në Rrugën e Drejtë! (6) Në rrugën e atyre që i begatove me të mira e jo në rrugën e atyre që merituan zemërimin (Tënd), as në rrugën e të humburve! (7)). Pas Fatihasë, lexoj çfarëdo (ajete apo sure) që kam mësuar nga Kurani vetëm në rekatin e parë dhe të dytë të çdo namazi. Kjo nuk është e detyrueshme, por duke vepruar kështu fitoj shpërblim të madh.

Them: “Allahu ekber”, pastaj përkulem derisa shpina ime të drejtohet dhe duart e mia të jenë në gjunjë me gishtat e hapur, teksa përkulem them: “Subḥãne rabbijel ‘aḍhĩm” (tri herë)(I Dëlirë nga të metat është Zoti im, i Madhërishmi!).

Ngrihem nga rukuja, duke thënë: “Semi’All-llãhu limen ḥamideh!” (Allahu e pranon lavdinë e atij që i bën lavdi!), duke i ngritur duart në nivelin e shpatullave. Kur trupi im është drejt dhe në këmbë, them: “Rabbenã ue lekel-ḥamd.” (Zoti ynë, Ty të takon lavdia.).

Them: “Allahu ekber”; pastaj bëj sexhde me shtatë gjymtyrë: duart, gjunjët, këmbët, ballin e hundën, dhe them në sexhde: “Subḥãne Rabbijel a’ëlã.” (tri herë) (I Dëlirë nga të metat është Zoti im, më i Larti.).

Them: “Allahu ekber” dhe ngrihem nga sexhdja derisa qëndroj me shpinën drejt, duke u ulur në këmbën e majtë, ndërsa këmbën e djathtë e mbaj drejt, dhe them: “Rabbiġfirlĩ!” (O Zoti im, më fal!).

Them: “Allahu ekber” dhe bëj sexhde përsëri si sexhdeja e parë.

Ngrihem nga sexhdeja duke thënë “Allahu ekber”, derisa qëndroj drejt.

Pastaj veproj të njëjtën gjë në rekatet e mbetura të namazit, siç bëra në rekatin e parë. Pas rekatit të dytë të namazit të drekës, ikindisë, akshamit dhe jacisë, ulem për të thënë teshehudin e parë: “Et-teḥijjãtu lil-lãhi ueṣ-ṣaleëãtu, ueṭ-ṭajjibãtu, es-selãmu ‘alejke ejjuhen-nebijju ue raḥmetull-llãhi ue berakãtuhu, es-selãmu ‘alejnã ue ‘alã ‘ibãdil-lãhiṣ-ṣãliḥĩn, eshhedu en lã ilãhe il-lAll-llãh, ue eshhedu enne Muḥammeden ‘abduhu ue rasũluhu.” (Nderimet, madhështimet, lutjet dhe fjalët e dëlira i takojnë Allahut! Paqedhënësi (Es -Selamu) qoftë me ty, o i Dërguar, dhe po ashtu mëshira dhe begatimet e vazhdueshme të Tij! Paqedhënësi qoftë me ne dhe me robërit e drejtë të Allahut! Dëshmoj se nuk ka të drejtë të adhurohet kush përveç Allahut, dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i dërguar i Tij!)

Pastaj ngrihem për rekatin e tretë. Pas rekatit të fundit të çdo namazi, ulem për të thënë teshehudin e fundit: “Et-teḥijjãtu lil-lãhi ueṣ-ṣaleëãtu, ueṭ-ṭajjibãtu, es-selãmu ‘alejke ejjuhen-nebijju ue raḥmetull-llãhi ue berakãtuhu, es-selãmu ‘alejnã ue ‘alã ‘ibãdil-lãhiṣ-ṣãliḥĩn, eshhedu en lã ilãhe il-lAll-llãh, ue eshhedu enne Muḥammeden ‘abduhu ue rasũluhu. All-llãhumme ṣal-li ‘alã Muḥam-medin ue ‘alã ãli Muḥammedin kemã ṣal-lejte ‘alã Ibrãhĩme ue ‘alã ãli Ibrãhĩme, inneke ḥamĩdun Mexhĩd. All-llãhumme bãrik ‘alã Muḥammedin ue ‘alã ãli Muḥammedin, kemã bãrakte ‘alã Ibrãhĩme ue ‘alã ãli Ibrãhĩme, inneke ḥamĩdun Mexhĩd.” (Nderimet, madhështimet, lutjet dhe fjalët e dëlira i takojnë Allahut! Paqedhënësi (Es- Selamu) qoftë me ty, o i Dërguar, dhe po ashtu mëshira dhe begatimet e vazhdueshme të Tij! Paqedhënësi qoftë me ne dhe me robërit e drejtë të Allahut! Dëshmoj se nuk ka të drejtë të adhurohet kush përveç Allahut, dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i dërguar i Tij! O Allah, lavdëroje (tek melekët e lartë) Muhamedin dhe familjen e tij, ashtu siç lavdërove Ibrahimin dhe familjen e tij, vërtet Ti je i Lavdishëm dhe i Madhëruar. O Allah, begatoje Muhamedin dhe familjen e tij, ashtu siç begatove Ibrahimin dhe familjen e tij, vërtet Ti je i Lavdishëm dhe i Madhëruar.).

Në fund, jap selam në anën e djathtë, duke thënë: “Es-Selamu alejkum ue rrahmetullah!” (Paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi ju!). Pastaj jap selam në anën e majtë, duke thënë: “Es-Selamu alejkum ue rrahmetullah!” (Paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi ju!). Veproj në këtë mënyrë duke synuar të dal nga namazi. Kështu e kam kryer namazin.